Herenigd in Vietnam :)

Hoewel Chan al vier weken van het mooie Azië heeft mogen genieten.. 'times flies when your heaving fun'.., is het eindelijk tijd voor Esther om af te reizen naar Vietnam om de reis samen voort te kunnen zetten. En dat wel op 27 februari. Na een lange vlucht van totaal 14 uur landde Es op Ho Chi Minh City. Ondertussen contact gezocht met Chan die vanuit Sihanoukville kwam en nog ruim drie uur met de bus moest reizen, opgevouwen met haar benen in haar nek. Es pinde wat geld en besloot een Vietnamees aan te houden die haar naar het hostel bracht. De taxichauffeur leek op Mr. Chow van de Hangover en toen ze bij het hostel arriveerde begreep ze waarom. Ze moest 900.000 betalen zo'n €31, hoewel het eigenlijk maar €6 kostte. Ahg, Mr Chow weer een goede dag bezorgd. Es werd direct in het diepe gegooid wegens de tot nu toe drukste stad van Azië.
Ho Chi Minh City is namelijk stad met 9 miljoen inwoners, waar je niet normaal kan oversteken. Tip: vooruitkijken en lopen, daarnaast hopen dat je niet geraakt wordt door de vele scootertjes en automobilisten.

Na herenigd te zijn met Chan en uiteraard Emma en Lucienne, besloot Es naar bed te gaan wegens haar enorme jetlag. Chan ging samen met de meiden op pad, om naar het ziekenhuis te gaan voor Lu en om de stad te verkennen. Met de nadruk op verkennen, want doordat de stad zo groot is en alles op elkaar lijkt hebben zij 4 uur lang rond gelopen, omdat zij de weg een 'beetje' kwijt waren.

Vrijdag hebben we het kind in ons naar boven gehaald door naar een waterpark te gaan. Roetsjen van de glijbanen en ronddobberen in waterbanden. Erg leuk zou je denken, echter waren we niks meer dan een stelletje kneuzen. Chan stootte in de eerste donkere glijbaan haar hoofd, omdat ze als reactie ging zitten (?) met als gevolg een grote schaafwond en bult op haar hoofd. Emma daarentegen vond de glijbaan filmen belangrijker dan haar eigen veiligheid, waardoor haar nek dubbel klapte. Luc liep al mank en Es ging zo ruig van een glijbaan waardoor haar knie blessure weer optrad. Maar goed we besloten 's avonds dan ook om onszelf te verwennen met een welverdiende massage. Chan was zo sociaal dat Es eerst mocht. Nou een ontspannen was anders. Hij zat boven op de tafel en hij gebruikte zijn hele lichaam waardoor Es zo ongeveer door de tafel heen kwam zetten met als gevolg twee dagen rugpijn. Daarnaast vond hij het ook nodig om velen malen op haar kont te slaan. Chan begon na de heftige verhalen van Es, vol goede moed aan haar massage maar tot haar geluk kreeg ze een masseur die haar liefdevoller behandelde.
We gingen deze avond maar vroeg naar bed, want zaterdag moesten we vroeg eruit voor een tour naar de Cu Chi tunnels.

De Cu Chi Tunnels zijn tunnels uit de Vietnamese oorlog. Mr. Tung of ook wel onze tourguide van de dag, was zo enthousiast dat hij zijn mond geen minuut dicht kon houden, zelfs niet in de busreis van twee uur. Ik denk dat hij bang was dat er stiltes vielen ofzo. 'Same same, but different' was zijn spreuk van de dag. Het was erg interessant om te zien, maar alles was zo toeristisch dat het irritant werd en dus maakte we het ons zelf maar leuk.
In de avond nog een marktje bezocht. Omdat we ons wat wilde inburgeren in Vietnam en het goed is voor onszelf te zorgen hebben we mondkapjes gekocht (zie foto). Daarnaast ook nog wat valium gekocht om de busreizen door te komen.

Na wat knuffelen met Em en Lu, lieten we de drukke stad achter ons op weg naar Mui Ne.
'Zeikwijven, bedankt voor het lachen'.

De bus richting Mui Ne was super chill vergeleken de bussen waar Chan tot nu toe in gezeten had. De bus had wifi en het waren ligstoelen :) ME LIKE!! Mui Ne was echt eventjes een 'Paradijs'. Een hostel aan zee, ontbijtje aan het strand, cocktailtje in de hand. Kortom: 'GOED VERTOEVEN'

Na wat van de zonnestralen opgepikt te hebben en de eerste verbrandingen hebben opgespeelt *burn baby burn, feeling hothothot*, gingen we met een tour langs de Fairy Springs, een haven, witte zandduinen en rode zandduinen. Die overigens geel waren haha, maar verder mochten we niet klagen. Het racen door de witte zandduinen met een quad en een mooie view van de Fairy Springs maakte veel goed.
Ook beginnen we ons al aardig op elkaar af te stemmen. Zo wilden we slapen, Chan had het koud, Es warm. Besloten dat de airco aan mocht wanneer Chan sliep. Echter viel Chan niet in slaap, Es wel. Probleem opgelost! Haha

We zitten inmiddels alweer wat uurtjes in de bus naar onze volgende bestemming: Hoi An.

Welterusten.